غریبه ترین آشنا...

یک سری از آدم ها را حاضری همه جوره کنار خودت داشته باشی،

به عنوان هر چیزی که میشود و امکان دارد؛
عشق،دوست،رفیق!
مهم بودنشان است
اینکه مطمئن باشیم که هستند
چه دور چه نزدیک،
حتی اگر غریبه و ترین و آشنا و شوند!
حتی اگر دیدنشان سالی یک بار آن هم در کافه با دوستانِ مشترک باشد...
باز هم به همین قانع هستیم.

بعضی از آدم ها اینقدر خوب هستند
و حس خوب دارند که بودنشان دلگرممان میکند
جوری که حاضریم به خاطرِ بودنشان
از خودمان و غرورمان بگذریم و

خودمان را پشت خنده های مصنوعی قایم کنیم،

ما برای داشتن و بودنِ یک سری از آدم ها در زندگیِمان از خودمان و احساسِ مان گذشته ایم...
همیشه بودنهایی هست
هر چقدر هم که باشد
بماند
نرود
باز هم دلتنگش هستی....

ساز باران...